Bazen behin, Fernando izeneko mutil bat, arazo bat zuena: belarriak zabalak. Aurreko gelan oso ondo ematen zen lagunakin, baina orain, Pedro izeneko lagun batek barre egiten zion. Fernandok lehengusina bat zuen Beatriz izenekoa. Berarekin oso ondo pasatzen zuen, eta elkarrekin pelikula asko ikusten zituzten.
Fernandok lagun bat egin zuen, Eduardo, eta honek asko lagundu zion. Behin, gelakide baten karta bat jaso zuen, Klararena da. Karta horretan jartzen zuenez, Klara ez zen ikusten, horrek esan nahi zuen, ez zela berarekin inor ibiltzen.
Azkenik, eskolan, irakasleak eskola-jarrazpena lantzen hasi zen. Egun batean, Feranando Lagos eskolara joan zenean, lotsarik gabe belarriak mugitzen hasi zen, denak barrez hasi ziren, irakaslea barne. Egun horretan DBH-ko eta batxillerren ibiltzen diren ikasleak etorri ziren bere belarriekin egiten zuena ikustera.
Fernandok aurre egin zion arazoari eta denek utzi zioten barre egiteari. Fernandok esaten zion bere lehengusinari bera beti izango zela Fer edo Fernando Lagos, eta belarri haundi deitu ezkero, bere lehengusinaren ahotik, ez zitzaiola inporta.
Jugatz
No hay comentarios:
Publicar un comentario